Ah Be Sevgili / Merve Akyüz

 

Her gidişin sonu hüsran diyor üstat. Oysa gelişlerin böyle değildi be sevgili.

Senden önce bilmezdim, bilmezden gelirdim benim ihtiyarın yerini.

Gelişlerin, bana varışlarındı ve hep kıştı.

Yalnız sen bilirsin nedenini; kış en sevdiğimdi. Yine acelem vardı yetişmeye çalışıyordum ki!

HUYUNDU, en aksi zamanlarımda bulurdun beni.

Önce beni durdurdun sonra sırasıyla her şeyi; saati, el âlemi, güneşi, nefesimi…

Sen bir kitaptın, sayfalarını açtın bana ben de oturdum ezberledim; dertlerini, en sevdiğin yemeği,

Anneni, gözlerini, sadece pazartesi sabahları içtiğin acı sütsüz kahveyi.

Yalnız sen bilirsin nedenini; sana hep iyi çalışırdım ben, senden yüksek almak en sevdiğimdi. Kaçacak delik aradım önceleri, oysa daha saklanmadan bilirdin, bulurdun kokumdan beni.

Az demedin; ben senim diye de bana kâr eder mi?

Ben aynı ben, laf dinlemez, lanet, aksi.

Sonra alıştım sana, beklenen kavgalar başladı; bir-iki.

Biz bittik artık.

Madem kalışlı değildi gelişlerin neyi bekledin be sevgili, ben sana gitmeye hazırlanıyorsun;

Gideceksin demedim mi?