Tozlu Ekmek / Gazi Deniz

Sararan resimlerin ardından izler gün batımının suskunluğu.

Geçen günlere yakılan sigaranın ateşini

Savuran rüzgar kadar inatçı,

Yırtılan mektubun mürekkebi kadar da kederli tozlar kirletti hayallerimi

Göklere yükselen balonu seyreden çocuktum ,

Kaybolmasını umduğum kadar ağladım arkasından.

Karanlığa esir olmuş şehrin mumuydum,

Haykırdıkça süzülüyordum ruhumun kollarından

Sahte aydınlığa kapılanlar ise basıp geçtiler erimiş bedenimin üstünden

Alıp götürüyorlardı beni fark etmezcesine,

Kayıp düştükleri gecenin umuduyla dolaşıyordum aylak aylak...

 

Editör Notu:

“Tozlu Emek”, isminden de anlaşılacağı üzere güzel umutların üzerine düşen gölgeleri yansıtıyor. Şiirde kısık bir sesin gittikçe yükseldiği ve belirsizliğe tırmandığı görülüyor. Kelime seçimi, verilmek istenen hissi güçlendirirken imgelere dair çeşitli ipuçları veriyor. “Sararmak”, “savrulmak”, “kederli tozlar” ile insan ruhunun gölgeleri açığa çıkarken “mum”, “balon” gibi kelimelerle çocukluk ve umuda dair imgeleme yapılıyor. Şair, karamsarlık ve ümitvarlık arasındaki çizgiyi biraz daha belirginleştirirse daha güçlü bir duygu verebilir. Şiir, karanlık ve aydınlığın dans ettiği, geçmiş ve gelecek arasında bir yeri işaret ediyor gibidir. Bu yer, dil ve üslupla güzel bir şekilde bütünleşmektedir. Tarz itibarıyla soyutlamalar ve mecazlara açık olan şiir ve daha sonra şairin bu tarzda yazacağı diğer şiirler alışılmamış bağdaştırmalarla desteklenip daha az bilinen imge ve kelime gruplarıyla desteklenirse çok iyi olacaktır.