Derya / Muhammed Karabulut
.png)
Sabahların beyazında sevdim seni
Yutkunarak beklediğim sokak başında
Sevda caddesinin sessizliği bozulurdu adımlarınla
Gözlerin yere, kalbinse bana bakardı
Yeller sevda taşırdı ardımızdan
Nostaljik şarkılar eşliğinde
Bir dem tutardı yüreğim, düşlerde zülüflü bir yâre…
Ben bir divane şiir, sana yazılan
Severken delicesine, titrerdi ellerim sevmeye
Kuşlar şahitti, gece şahitti bu aşkın çilesine
Hicran dökülüverdi o badeli gözlerine
Sonbahar sustu, sarardı yapraklar
Sen sustun, ben sustum, sokaklar sustu
Mum ışığı anlattı seni avare gözlerime
Mah cemalin değdi pencereme
Sanki milattan öncesi de sendin sonrası da
Gökte sendin, ayda sendin, güneşte sendin
Maviydin, kahverengiydin, kırmızıydın
Sabahtın, akşamdın tek kalanımdın
Sahi adın neydi senin?
Ruhum mültecin olmuş, ince bir sızı
Garip bir rüya uçsuz bucaksız,
Şimdi gel sevgilim!
Ahvalini dinleyeyim
Asırlardır yolunu gözlediğim yerdeyim
Düçar ve mahzun dolu dizgin
En çok da sana, buğulu gözlerine yakışmıştı hüzün
Radyolarda revan türkülerin adıydın
Yitik yürüyüşlerimin limanıydın sen
Aşkın adı DERYA…
