Yalnızların Limanı; Kitaplar / Kevser Sares


İnsanlara ihtiyacımız varken hep insansız kalmak mı yalnızlık? Yoksa sökülen bir yamadaki son ip olmak mı?

   Yalnızlık, seçici insanların hayat arkadaşı. Üzüntüsünü, sevincini, kimsesizliğini paylaşabileceği yoldaşı. Hayata tutunurken, her engelden geçerken ya da geçemezken tek olduğunu anımsatan hatırlatıcı. Yeryüzü ağlarken ahvaline, avare yürürken kaldırımlarda, içimizdeki ağlayan çocuktan ötürü dert ortağımızdır yalnızlık.

    Herkesin yalnızlığı farklı. Kimininki aşikâr, kimininki ise gizli; içeriyi, en içeriyi kemiren bir kurt gibi. Yalnızlık ne türlü olursa olsun, yalnızlığımız kitaplarla dost oluşumuzdandır, Fildişi Kulesi'ne hapsoluşumuzdandır. Ancak, yalnız insanların çoğu neden kitaplara sığınır? Yoksa yalnız insanların tek güvencesi kitapları mıdır? Elbette yalnızlık paylaşılamaz, paylaşılsa zaten yalnızlık olmaz. Yalnız insanlar da işte bu nedenle insan fırtınasından, kitaplar limanına sığınırlar.

    Hülasa yalnız insanlar, yalnızlıktan kurtulmak için çabalamak yerine, kitaplara sığınmalı. Yazarla okuru buluşturan bu köprülerle tanışmalıdır.

Popüler Yayınlar